Pogoda długoterminowa na zimę 2021. Sezon zimowy 2021/2022 minie pod wpływem nowej fazy La Nina, występującej w tropikalnym Pacyfiku. Zmodyfikuje wzorzec prądu strumieniowego nad Ameryką Północną i Oceanem Spokojnym, rozszerzając jego zasięg na resztę świata. Prognoza zimowa z głównych modeli pogodowych ujmuje ten prąd strumieniowy zmieniający się nad La Niną i pokazuje możliwe skutki pogodowe w wielu regionach świata.
Pogoda długoterminowa na zimę 2021/22. Przeanalizujemy trendy na miesiące zimowe
Aby spróbować zrozumieć sezon zimowy i jego prognozę. Musimy zdać sobie sprawę, że nie ma „szklanej kuli”, jeśli chodzi o pogodę. Globalna pogoda to bardzo złożony system, z wieloma czynnikami klimatycznymi na dużą i małą skalę. Przyjrzymy się, czym jest ta La Nina i jak może/wpłynie na zimowy sezon pogodowy 2021/2022.
Poniżej mamy przykład wzoru ciśnienia dla „idealnego” scenariusza zimowego zarówno dla Stanów Zjednoczonych, jak i Europy. Układ blokady nad Grenlandią i Północnym Pacyfikiem, z niskim ciśnieniem i zimniejszym powietrzem dla Stanów Zjednoczonych i Europy. Tego właśnie oczekują „fani” zimy w Europie i Stanach Zjednoczonych każdej zimy. Ale zobaczymy, czy uda nam się znaleźć coś podobnego we wczesnych prognozach na zimę 2021/2022.
Pogoda na zimę. Między Oceanem a Atmosferą
Rozwój chłodnej fazy La Nina jest kluczową cechą rozwoju pogody przez co najmniej następne 6 miesięcy. Ta La Nina to właściwie tylko inna nazwa dla niskich temperatur oceanu w tropikalnym Pacyfiku. Rzeczywisty system ocean-atmosfera nazywa się ENSO.
Aby uprościć, ENSO jest skrótem od „El Niño Southern Oscillation”. Jest to region oceanu na tropikalnym Pacyfiku, w którym występują na przemian zimne i ciepłe fazy. Tropikalne pasaty (wschodnie wiatry, które okrążają Ziemię w pobliżu równika). Zwykle inicjują lub zatrzymują pewną fazę, ponieważ mieszają powierzchnię oceanu i zmieniają prądy oceaniczne.
Poniższy obraz z NOAA Climate pokazuje typową cyrkulację podczas ujemnego zdarzenia ENSO. Powietrze opada na wschodnim Pacyfiku, tworząc stabilne i suche warunki pogodowe. Podczas gdy podnoszące się powietrze na zachodnim Pacyfiku powoduje częste burze i obfite opady deszczu.
ENSO ma duży wpływ na wzorce konwekcji tropikalnych. Tym samym na system ocean-atmosfera, przez który jego wpływ jest rozprowadzany na całym świecie. Zwykle obserwujemy globalną zmianę wzorców ciśnienia. Podczas pojawiania się faz ENSO, z których każda ma unikalny wpływ na pogodę na całym świecie. Zapraszamy na krótki materiał odnośnie prognoz długoterminowych.
ENSO i jej wpływ na warunki pogodowe
Poniżej mamy obraz, który pokazuje wszystkie regiony ENSO. Główne regiony to 3 i 4 i obejmują dużą część tropikalnego Pacyfiku. Większość obliczeń i diagnozy opiera się na połączeniu obu obszarów 3 i 4, dlatego główny region jest oznaczony jako 3.4.
Każda faza ENSO ma inny wpływ na tropikalną pogodę i cyrkulację. Tym samym inaczej wpływa na pogodę na całym świecie. Określona faza (ciepło/zimno) zwykle rozwija się pod koniec lata i jesienią i może trwać do następnego lata, a w niektórych przypadkach nawet do dwóch lat.
Faza zimna nazywa się La Nina, a faza ciepła to El Nino. Każda faza ENSO jest określona przez anomalie temperatury (cieplej/zimniej). W regionie ENSO 3.4 na tropikalnym Pacyfiku, jak widać na powyższym obrazku.
Patrząc na region 3.4, możesz zobaczyć na poniższym obrazku, jak temperatura oceanu spadła latem i jesienią 2020 roku. Taki był rozwój La Nina w zeszłym roku. Obserwujemy teraz pojawienie się nowego ochłodzenia, które jest początkiem nowej zimnej fazy.
La Nina może mieć duży wpływ na przebieg warunków pogody zimą w wielu miejscach świata
Na poniższym obrazku możesz zobaczyć globalną anomalię temperatury oceanu w połowie września. Odkrywa chłodniejsze niż normalne wody powierzchniowe w tropikalnych regionach Pacyfiku. To narastająca anomalia, w której rozpoczęła się nowa La Nina w lipcu. Oczekuje się, że będą nadal nasilać się w okresie zimowym 2021/2022.
Poniższy obraz jest obrazem analizy i prognozy z wielu północnoamerykańskich modeli dalekiego zasięgu. Pokazuje La Nina z zeszłego roku i prognozę na ten sezon zimowy. Z prognozy wynika, że szczyt nowej chłodnej fazy ma nastąpić tuż przed sezonem zimowym, a jego wpływ sięga wczesnej wiosny 2022 roku.
Poniżej mamy prognozę temperatury oceanu dla późnej jesieni i wczesnej zimy z wielu globalnych modeli sezonowych. Pokazuje rozwiniętą La Nina przez równikowy Ocean Spokojny. Nie jest tak silna jak w zeszłym roku, ale ma silną obecność w oceanie. Także w atmosferze, o czym przekonamy się w prognozowanej części artykułu poniżej.
Pogoda na zimę 2021/22. Prąd strumieniowy wpłynie na warunki pogodowe w wielu miejscach Świata
Zwykle najpierw możemy zobaczyć wpływ tych anomalii oceanicznych na prąd strumieniowy. Prąd strumieniowy to duży i silny strumień powietrza (wiatr) na wysokości około 8-11 km (5-7 mil). Płynie z zachodu na wschód wokół całej półkuli północnej. Wpływając na systemy ciśnieniowe i ich siłę, kształtując naszą pogodę na powierzchni.
Poniżej znajduje się przykład prądu strumieniowego przy 300mb (wysokość 9 km/5,6 mil). W tym przykładzie prąd strumieniowy jest dość zakrzywiony nad środkowymi Stanami Zjednoczonymi, co sprowadza chłodniejsze powietrze z północy. Jest zakrzywiony w górę nad Europą Północną. Taka formacja powoduje cieplejszą pogodę w Skandynawii i niżowe warunki na Islandii i Wyspach Brytyjskich.
Historycznie najbardziej typowym efektem chłodnej fazy ENSO jest silna blokada systemu wysokiego ciśnienia na Północnym Pacyfiku. Poniższy obrazek pokazuje średni wzór z ostatnich kilku mroźnych zim ENSO. Widzimy silny system wysokiego ciśnienia na Północnym Pacyfiku oraz obszar niskiego ciśnienia nad Kanadą i południowo-zachodnią Europą.
Cyrkulacja silnego systemu wysokiego ciśnienia sprzyja rozwojowi obszaru niskiego ciśnienia nad Alaską i Kanadą. Zakrzywia prąd strumieniowy w dół pomiędzy dwoma systemami ciśnieniowymi.
Możesz to zobaczyć na poniższym obrazku. Pokazuje średnią pozycję prądu strumieniowego podczas zim na La Nina i odpowiadające im wzorce pogodowe nad Ameryką Północną. Zakrzywiony prąd strumieniowy sprowadza chłodniejsze powietrze i burze. Z północy na północ do północnych i północno-zachodnich Stanów Zjednoczonych oraz cieplejszą i suchszą pogodę na południowe części.
Pogoda długoterminowa. Stany Zjednoczone Ameryki mogą być podzielone w pogodzie podczas nadchodzącego sezonu zimowego 2021/22
W ten sposób zmieniający się prąd strumieniowy nad Stanami Zjednoczonymi może w rzeczywistości podzielić kraj na 2 bieguny pogodowe. Poniższe zdjęcia przedstawiają analizę temperatury i opadów podczas ostatnich zim La Nina nad Stanami Zjednoczonymi.
W północnej części kraju widzimy, że chłodniejsze i wilgotniejsze wydarzenia są częstsze. Ponieważ prąd strumieniowy kieruje w ten sposób systemy burzowe. Ale to może nieco zablokować południowe Stany Zjednoczone, tworząc cieplejsze i dość suche warunki z rzadszymi burzami i chłodnymi frontami.
Pogoda długoterminowa. Najwięcej śniegu może spaść w północnych Stanach Zjednoczonych
Przesunięcie prądu strumieniowego oznacza również zmianę potencjału opadów śniegu. Chłodniejsze powietrze jest łatwiej dostępne dla północnych Stanów Zjednoczonych, co również wskazuje na zwiększony potencjał opadów śniegu. Szczególnie na obszarach takie jak Alaska, Kanada oraz północno-zachodnie i północne Stany Zjednoczone. Czerpią korzyści z prądów strumieniowych, aby wytworzyć więcej opadów śniegu. Grafika pochodzi z NOAA-Climate.
Pogoda długoterminowa. Prąd strumieniowy będzie wpływał na aurę w naszych szerokościach geograficznych
Po przejściu Kanady i Stanów Zjednoczonych prąd strumieniowy skieruje się na Atlantyk. Może obrać różne ścieżki. Wiele zależy od ogólnego schematu cyrkulacji i istniejących systemów ciśnieniowych na Atlantyku. Być może w tym miejscu La Nina traci swój bezpośredni wpływ na Europę, gdy przejmują ją systemy regionalne na Atlantyku.
Ale zwykle nadal ma to wpływ, ponieważ zmienia pozycję wchodzącego strumienia z zachodu. Przychodzący prąd strumieniowy może łączyć się z systemami na Atlantyku. Pomagając w ten sposób stworzyć zupełnie nowy wzór pogodowy dla Europy. Problem polega na tym, że ostateczny wynik jest znacznie bardziej nieprzewidywalny w strefie euroatlantyckiej niż w Ameryce Północnej, która odczuwa bardziej bezpośredni wpływ.
Teraz wiemy, czym jest La Nina i jak może zmienić strumień i pogodę. Teraz przyjrzymy się globalnym modelom dalekiego zasięgu i temu, jak widzą rozwijającą się zimę 2021/2022.
Postanowiliśmy skupić się na 3 głównych (lub najczęściej używanych) modelach sezonowych. ECMWF i UKMO z Europy oraz CFSv2 ze Stanów Zjednoczonych. Grafiki pochodzą z projektu Copernicus Climate EU oraz CPC/NCEP.
Wszystkie te prognozy są uśrednionym obrazem z 3 zimowych miesięcy meteorologicznych (grudzień-styczeń-luty) i pokazują ogólnie panujące wzorce pogodowe. Nawet jeśli modele byłyby całkowicie dokładne, nie oznacza to, że takie warunki pogodowe utrzymałyby się nieprzerwanie przez 3 miesiące. Sugeruje tylko, jak mogą wyglądać wzorce pogodowe w 40-60% przypadków.
ECMWF i jego prognoza na zimę
Model ECMWF jest najczęściej określany jako najbardziej niezawodny model, przynajmniej w kategorii dalekiego zasięgu. W rzeczywistości wiele zależy od indywidualnej sytuacji i poszczególnych pór roku. Ale ogólnie model ECMWF znajduje się na szczycie wykresu. Jeśli chodzi o niezawodność, lecz żadnej prognozy długoterminowej/sezonowej nie można nigdy uznać za „rzetelną”. Przyglądamy się tylko trendom i temu, jak wzorce pogodowe mogą ewoluować na całych kontynentach lub planecie.
W poniższym schemacie ciśnienia z ECMWF widzimy silny system wysokiego ciśnienia na Północnym Pacyfiku, typowy dla La Niny. System niskiego ciśnienia jest rozwijany nad wschodnią Kanadą. Natomiast prąd strumieniowy ugina się pomiędzy dwoma systemami ciśnieniowymi, tak jak widzieliśmy w poprzednim segmencie.
Widzimy również Północny Atlantyk w pozytywnym trybie NAO, co oznacza wzmocniony prąd strumieniowy nad Wyspami Brytyjskimi i do Skandynawii. Nie jest to jednak typowa pozytywna konfiguracja NAO, ponieważ jest bardziej zorientowana na zachód. Pozwala na zimowe sytuacje nad Europą. Najprawdopodobniej, jeśli system wysokiego ciśnienia na środkowym Atlantyku. Będzie pełzał dalej na północ, blokując prąd strumieniowy i tworząc bardziej północny przepływ do Europy.
Pogoda długoterminowa. Najcieplej w południowych Stanach, w Europie powinno być na ogół cieplej niż zwykle
Poniższa prognoza temperatury masy powietrza przedstawia Amerykę Północną podzieloną na dwie części. Przewiduje się, że zachodnia i środkowa Kanada będzie zimniejsza niż zwykle. Z dużym prawdopodobieństwem, że zimniejsze powietrze dotrze w kierunku północnych części Stanów Zjednoczonych, nad Środkowym Zachodem i na północny wschód. Przewiduje się, że południowe Stany Zjednoczone będą cieplejsze niż zwykle.
Europa charakteryzuje się również wyższymi niż normalnie temperaturami, ale nie w duży stopniu. Chociaż sugerowany jest bardziej zachodni scenariusz z dominującym przepływem, układ ciśnienia pozwala na przerwanie przepływu. Od czasu do czasu możliwy jest spływ zimna z północno-zachodniej Europy na kontynent, przynosząc niższe temperatury.
Pogoda długoterminowa. Europa podzielona podczas nadchodzącego sezonu zimowego
Przyglądając się bliżej Europie, widzimy, że temperatury powierzchni są w większości powyżej normy. Wyższe anomalie temperatur i łagodniejsze warunki są bardziej prawdopodobne w regionach wschodnich. Regiony centralne i zachodnie mogą sporadycznie widzieć chłodne fronty z północnego zachodu, stąd obserwowana jest anomalia o mniejszej wielkości.
ECMWF cieplejszy niż CFS
W Ameryce Północnej prognoza ECMWF pokazuje neutralne/normalne temperatury na dużej części Alaski, Kanady i większości północnej części Stanów Zjednoczonych. W regionach południowych prognozowane są cieplejsze niż zwykle temperatury. Jest to wczesna prognoza, więc neutralne temperatury prawdopodobnie zmienią się w niższe, gdy prognoza się konsoliduje.
Pogoda długoterminowa. Najwięcej opadów w Europie możliwych na północy Starego Kontynentu
Prognoza anomalii opadowych pokazuje bardziej normalny wzorzec typu La Nina nad Kanadą i Stanami Zjednoczonymi. Widzimy kontynentalne Stany Zjednoczone z wilgotniejszymi warunkami w północnych częściach pod prądem strumieniowym i bardziej suchymi w południowo-środkowych regionach.
Wykazano, że w Europie występuje więcej opadów w regionach północnych, gdzie nastąpi większość niżów z frontami. W Morzu Śródziemnym nadal obserwujemy wilgotniejsze warunki. Oznaczałoby to sporadyczne przerwy w przepływie zachodnim i w rezultacie system niskiego ciśnienia nad regionami południowymi.
Pogoda długoterminowa. W Europie śniegu może być na ogół mniej niż zwykle
Severe Weather Europe opracował specjalną prognozę opadów śniegu z danych ECMWF, dostarczonych przez projekt Copernicus-EU. W Europie obserwujemy głównie mniejsze niż zwykle opady śniegu. Wyjątkiem jest Wielka Brytania i środkowa Skandynawia. Pokazuje to wyraźny ślad niżowy, ze względu na pozytywny wzór ciśnienia NAO. Zwiększone opady śniegu są również sugerowane na południowych stokach alpejskich.
Pogoda długoterminowa. W Stanach Zjednoczonych największa pokrywa śnieżna może utworzyć się na północy
Nad Ameryką Północną obserwujemy bardzo ciekawą prognozę opadów śniegu. ECMWF sugeruje większe niż zwykle opady śniegu w większości północnych Stanów Zjednoczonych, zwłaszcza w północno-zachodniej części. Zwiększony potencjał opadów śniegu utrzymuje się na Środkowym Zachodzie i w północno-wschodnich Stanach Zjednoczonych. Możemy również zaobserwować niewielkie rozszerzenie większej ilości opadów śniegu na regiony południowo-środkowe.
Pogoda długoterminowa na zimę 2021. Prognoza zimowa od UKMO z Met-Office
Naszym drugim modelem jest model UKMO z oficjalnego brytyjskiego Met-Office. W minionych zimach był to również dobry wynik, dlatego zwykle włączamy go do naszego standardowego „zestawu” prognoz modelowych.
UKMO ma tylko nieco inny wzór niż ECMWF i całkiem szczerze wydaje się, że jest to tak samo prawdopodobne w obecnym momencie. Pokazuje silną La Ninę blokującą wysokie ciśnienie na Pacyfiku. Jednak główny obszar niskiego ciśnienia znajduje się dalej na zachód nad środkową Kanadą.
Pogoda długoterminowa na zimę 2021. Prąd strumieniowy kształtować ma aurę w wielu miejscach świata. Okresami aktywna będzie w Europie silna cyrkulacja atlantycka
Powoduje to rozszerzenie prądu strumieniowego z Ameryki Północnej w górę na Grenlandię. Oznacza to, że bardziej północno-zachodni przepływ jest prawdopodobny do Europy. Ponieważ wysokie ciśnienie na Północnym Atlantyku wygina prąd strumieniowy w górę do Grenlandii.
Prognoza temperatury również wygląda podobnie do ECMWF. W Ameryce Północnej mamy zimny basen nad zachodnią Kanadą i Alaską, sięgający aż do północnych Stanów Zjednoczonych. Przewiduje się, że południowo-środkowe i wschodnie Stany Zjednoczone będą cieplejsze niż zwykle.
W Europie panuje teraz cieplejsza zima, ale nie tak bardzo jak ECMWF. UKMO prowadzi również szlak niżowy nad północną Europą związany z cyrkulacją atlantycką.
Przyglądając się bliżej Europie, widzimy duże dodatnie anomalie, skoncentrowane na Europie Środkowej i Wschodniej, podobne do ECMWF. Zachodnia połowa ma bardziej neutralne względem ciepłych anomalii. Co wskazuje na zwiększony potencjał północnego przepływu i chłodnych frontów do regionu z północnego zachodu.
Nad Ameryką Północną widzimy podwójny biegun pogody. Zimno na północy Kanady i cieplej w Stanach Zjednoczonych. Wyjątkiem jest Środkowy Zachód, gdzie temperatury są zbliżone do normalnych. Jest to prawdopodobnie droga, w której zimne powietrze wylewa się z Kanady.
Pogoda długoterminowa na zimę 2021/22. Ameryka Północna podzielona pod kątem opadów. Europa z największymi opadami na północy
Prognoza opadów również dobrze pokazuje wzór „dipolowy” nad Stanami Zjednoczonymi, z suchszymi na południu i wilgotniejszymi w północnej części. Północne części Stanów Zjednoczonych również mają większą szansę na większe opady śniegu pod prądem strumieniowym. Europa ponownie jest neutralna pod względem opadów. Z oznakami większych opadów nad północnymi częściami, ze względu na większą częstotliwość niżów z frontami przemieszczających się nad tym obszarem.
Pogoda długoterminowa na zimę 2021. Trend według amerykańskiego CFS na miesiące zimowe
Jako przeciwwagę dla modeli europejskich, zwykle używamy głównego północnoamerykańskiego modelu dalekiego zasięgu, wersji 2 CFS z NOAA/NCEP w Stanach Zjednoczonych.
Model CFS jest bliższy ECMWF. Z silnym systemem wysokiego ciśnienia na Pacyfiku i systemem niskiego ciśnienia nad wschodnią Kanadą i Grenlandią. To jest bardziej typowa sytuacja La Nina, o której wspominaliśmy wcześniej. Strumień strumieniowy na Północnym Atlantyku wygina się na północny wschód, nad Wyspami Brytyjskimi i do Skandynawii. Jest to wspólny motyw we wszystkich trzech modelach.
Pogoda długoterminowa na zimę 2021. Zima może być w Europie na ogół z temperaturą powyżej normy. Jednak okresami spływy zimnych mas oraz opady śniegu zdarzą się w wielu regionach
Temperatury mas powietrza są najbardziej interesujące w Ameryce Północnej. Z silną anomalią zimnego powietrza w Kanadzie i cieplejszym powietrzem w południowych Stanach Zjednoczonych. Europa jest postrzegana jako ciepła, jak można by się spodziewać po niżach przemieszczających się daleko w północnej części Europy.
Pogoda na zimę. Ciepłe okresy będą przeważać w okresie od grudnia do lutego. Jednak epizody z wtargnięciem zimnych mas z północy są nieuniknione, co może sprowadzić zimowe warunki również do Polski
Patrząc z bliska na Europę, temperatury na powierzchni są naprawdę wyższe niż zwykle na większości kontynentu. Głównym wyjątkiem jest ponownie zachodnia połowa, podobnie jak w przypadku pozostałych dwóch modeli. Dzieje się tak, ponieważ pomimo bardziej wysuniętego na północ toru systemów niżowych, zwykle zdarzają się niże odrywające i chłodny front, gdy wzorzec prądu strumieniowego ponownie się dostosowuje. Europa Zachodnia jest najbardziej prawdopodobnym regionem, w którym będą miały wpływ masy chłodniejsze z północy, ponieważ cyklony z frontami przemieszczają się bardziej na południe.
Pogoda długoterminowa na zimę 2021. Ameryka będzie podzielona pogodowo
Prognoza dla Ameryki Północnej jest naprawdę silną formacją dipolową. Znacznie niższe niż normalnie temperatury na Alasce i dużej części Kanady oraz ciepło nad południowymi częściami Stanów Zjednoczonych. Zimno rozciąga się na północne Stany Zjednoczone, zwłaszcza na Środkowy Zachód.
Musimy pamiętać, że większość dynamiki pogody zachodzi między anomaliami zimnymi i ciepłymi, w tym opadami śniegu. CFS nie ma grafiki prognozy głębokości śniegu, ale ten wzór prawdopodobnie wyglądałby podobnie do prognozy opadów śniegu ECMWF przedstawionej wcześniej powyżej.
Poniższa prognoza anomalii opadów pokazuje główną dynamikę pogody (ze zwiększonymi opadami) nad północnymi Stanami Zjednoczonymi i zachodnią Kanadą. Obejmuje to również prawdopodobnie więcej opadów śniegu, ponieważ źródło zimna jest łatwo dostępne z anomalii zimna w Kanadzie.
Europa jest generalnie neutralna, jeśli chodzi o opady, ze wskazaniem na większe opady w północnej Europie, gdzie prądy strumieniowe przejmują systemy niżowe.
Pogoda na zimę. Prognozy numeryczne na zimowe miesiące i ich podsumowanie
Czytanie obrazów i opisów może być nieco mylące. Podsumowując, oto co ma do zaoferowania wczesna prognoza sezonu zimowego 2021/2022:
Oczekuje się, że na większości kontynentu temperatury w Europie będą wyższe niż średnie, a na wschodzie będą coraz silniejsze. Nie oznacza to jednak, że nie będzie chłodnych frontów i chłodniejszych dni. Oznacza to jedynie, że zimne fronty i wtargnięcia chłodniejszych mas powietrza będą rzadsze w regionie. W Europie Zachodniej napływy chłodniejszego powietrza będą prawdopodobnie częstsze niż w Europie Wschodniej.
Ale modele nie są w 100% zgodne z wzorcem nad Północnym Atlantykiem. Na tym etapie może być trudno, zanim będziemy mieli jasno określony wzór nad Ameryką Północną. Główną zmianą jest umiejscowienie niżu nad Kanadą. Zmiana położenia systemu niskiego ciśnienia ze wschodniej Kandy na środkową lub zachodnią może mieć duży wpływ na pogodę zimową w Europie
W północnej Europie spodziewane są warunki normalne do bardziej wilgotnych. Wyspy Brytyjskie i Skandynawia mogą mieć bardziej niespokojną zimę, ponieważ prądy strumieniowe znajdują się nad tymi regionami, powodując bardziej burzową pogodę. Oczekuje się, że w Europie kontynentalnej występują średnie opady, przy czym opady powyżej średniej prawdopodobnie występują w południowo-zachodniej Europie i na Morzu Śródziemnym.
Prognoza zimowa dla Ameryki Północnej wygląda dość solidnie, jak na klasyczną zimę typu La Nina. Większość zachodniej i środkowej Kanady spodziewa się zimniejszych i bardziej śnieżnych warunków, a także Alaski.
Pogoda długoterminowa na zimę 2021. Stany Zjednoczone przeważnie chłodniejsze na północy i cieplejsze na południu
Stany Zjednoczone mogą spodziewać się „dwulicowego” wzoru lub „dwulicowej” zimy. Oczekuje się, że północne Stany Zjednoczone będą od normalnego do chłodniejszego, z wilgotniejszą niż zwykle zimą. Zwiększa to szansę na większe opady śniegu, ale bardziej prawdopodobne w zachodniej części i na Środkowym Zachodzie, a mniej prawdopodobne we wschodnich częściach.
Południowe Stany Zjednoczone mają duże szanse na cieplejszą i przeważnie suchszą niż zwykle zimową pogodę. Nie oznacza to jednak, że żaden zimny front nie może dotrzeć do stanów południowych. Oznacza to po prostu, że we wzorze La Nina jest znacznie mniej prawdopodobne, że częste zimne fronty będą występować na samym południu.
Poniżej mamy oficjalną prognozę temperatury dla Stanów Zjednoczonych według NOAA. Pokazuje prawdopodobieństwo temperatury, z zimniejszymi do równych szans w północnych Stanach Zjednoczonych. Większość południowej części kraju ma większe prawdopodobieństwo cieplejszej niż normalnie pogody, co widzieliśmy w powyższych modelach.
Pogoda na zimę 2021/22 Wstępna prognoza od NOAA dla Ameryki Północnej
Oficjalna prognoza opadów jest również dość podobna do powyższych modeli. Widzimy równe prawdopodobieństwo większej ilości opadów (i opadów śniegu) w północno-zachodnich i północno-wschodnich Stanach Zjednoczonych. Południowe Stany Zjednoczone są w większości bardziej suche niż zwykle.
Problem z zimą na La Nina polega zwykle na utrzymywaniu się suszy na południu i południowym zachodzie. Poniżej mamy grafikę z NOAA, która pokazuje aktualne warunki suszy w Stanach Zjednoczonych. Widzimy wyjątkowe warunki suszy w zachodnich Stanach Zjednoczonych.
Pogoda długoterminowa na zimę 2021/22.W południowej części Stanów Zjednoczonych zaostrzać się ma się susza
Północno-zachodnie Stany Zjednoczone prawdopodobnie do pewnego stopnia odbudują się zimą, jak widzieliśmy w prognozach opadów. Ale susza na południowym zachodzie będzie się utrzymywać, a na La Ninie prawdopodobnie nawet się pogorszy. Oczekuje się, że w całej południowo-zachodniej, a zwłaszcza w południowej Kalifornii, przez całą zimę będą utrzymywały się surowe warunki suszy. Warunki suszy będą prawdopodobnie ogłaszane w stanach południowych również w okresie zimowym, ponieważ La Nina jest znana z mniejszych opadów w stanach południowych w okresie zimowym.
Pogoda długoterminowa na zimę. Ocieplenie stratosferyczne może spowodować zmianę w prognozach
Jednym z ważniejszych źródeł dynamiki pogody zimowej jest oczywiście północna stratosfera polarna i wir polarny.
Prognozy długookresowe generalnie nie są tak dobre w szczegółowym prognozowaniu dynamiki stratosferycznej. Oznacza to, że mają tendencję do niedoceniania wszelkich potencjalnych zdarzeń nagłego ocieplenia stratosferycznego (SSW), ponieważ ostateczna prognoza opiera się na wielu indywidualnych obliczeniach, które mają różne wyobrażenia na temat rozwoju stratosfery.
Zdarzenie ocieplenia stratosfery może mieć duży wpływ na krążenie i może spowodować poważne zmiany wzorców na półkuli północnej. Tak więc potencjalne wydarzenie SSW jest ważnym czynnikiem, który może zmienić przebieg zimy w dowolny sposób na półkuli północnej.
W rzeczywistości mieliśmy zeszłej zimy ocieplenie stratosferyczne, które zmieniło wzorce ciśnienia i pomogło wywołać silny wybuch zimna w południowych Stanach Zjednoczonych w lutym 2021 roku.
Poniżej możesz zobaczyć silne dodatnie wartości w stratosferze na początku stycznia, związane z wyższym wzrostem ciśnienia podczas ocieplenia stratosferycznego. Zdarzenie i/lub jego wpływ stopniowo malał, osiągając poziom powierzchni w połowie i pod koniec stycznia. Utrzymywało się to do końca lutego, wpływając na cyrkulację pogody i uwalniając chłodniejsze powietrze z Arktyki (ujemny wskaźnik AO na dole).
Poniżej znajduje się obraz, który pokazuje średni wzorzec temperatury 0-30 dni po ociepleniu stratosferycznym. Wysokie ciśnienie nad Arktyką pomaga uwolnić zimne powietrze z regionów Arktyki, wysyłając je w środkowe szerokości geograficzne Stanów Zjednoczonych i Europy. Nie każde ocieplenie stratosferyczne tworzy ten wzór, ale jest to przeciętny obraz wielu wydarzeń w ciągu ostatnich 40 lat.
Źródło tekstu: Severe Weather Europe, tłumaczenie własne