Wir polarny rekordowo silny podczas tegorocznej zimy. Czy jeszcze tej zimy doświadczymy silnego, wielotygodniowego mrozu w Europie oraz Polsce.
Wir polarny rekordowo silny
Pod koniec bieżącego sezonu zimowego wir polarny zaczyna nabierać mocy, osiągając rekordowe poziomy niskie wartości w niższej stratosferze. Nie pozostaje to bez konsekwencji, ponieważ wzmocni on cyrkulację polarną do późnej zimy i utrzyma swój wpływ do wczesnej wiosny, wpływając na pogodę w Stanach Zjednoczonych i Europie.
Wir polarny to potężny krótko i średnioterminowy element pogody w zimnych porach roku. Jest silnie połączony od ziemi do wyższych poziomów atmosfery.
Z tego powodu zawsze bardzo zwracamy uwagę na aktywność wysoko w stratosferze i cały czas ją monitorujemy. W najbliższych dniach wir polarny będzie zachowywał się nieco nietypowo, ponieważ wejdzie w przesterowanie, osiągając niemal rekordowo wysokie jak na tę porę roku wartości mocy.
Po pierwsze, szybko i prosto dowiemy się, czym naprawdę jest wir polarny i na co ma wpływ. Staramy się to wyjaśniać w większości naszych zimowych artykułów, ponieważ jest to ważna część każdego sezonu zimowego.
Tak potężna, ale prosta wiedza naprawdę pomaga zrozumieć większy obraz tego, jak działa pogoda na dużym obszarze.
Półkula Północna i wir polarny
Wir polarny można po prostu wytłumaczyć jako bardzo dużą cyrkulację cyklonalną, obejmującą cały biegun północny, aż do średnich szerokości geograficznych. Jest obecny na wszystkich poziomach, od ziemi po środkową atmosferę, przybierając różne kształty na różnych wysokościach.
Wir polarny jest tak duży, że musimy podzielić go na dwie części wysokościowe. Jedna to część dolna (troposferyczna), a druga to część górna (stratosferyczna). Stratosferyczny wir polarny odgrywa ważną rolę w kształtowaniu się pogody, podczas gdy dolny troposferyczny wir polarny w rzeczywistości krąży po pogodzie, której doświadczamy.
Strafosfera nad troposferą
Ale czym jest ta stratosfera? Cóż, atmosfera ma różne warstwy. Nasza pogoda znajduje się w najniższej warstwie atmosfery zwanej troposferą. Sięga do około 8 km wysokości nad regionami polarnymi i do około 15 km nad równikiem.
Ponad nim mamy znacznie głębszą warstwę zwaną stratosferą. Ta warstwa ma głębokość około 30 km i jest bardzo sucha. Warstwa ozonowa znajduje się w stratosferze. Możesz zobaczyć warstwy atmosfery na poniższym obrazku, z troposferą i pogodą na dnie oraz stratosferą z warstwą ozonową nad nią.
Poniższy obraz przedstawia typowy przykład górnego wiru polarnego na wysokości około 30 km w środkowej stratosferze podczas zimy. Ma bardzo ładny okrągły kształt, a temperatura szybko spada w kierunku jego wewnętrznego rdzenia.
Silny wir polarny zwykle oznacza silną cyrkulację polarną. To zwykle blokuje zimne powietrze w regionach polarnych, tworząc łagodniejszą zimę w większości Stanów Zjednoczonych i Europy.
Dla kontrastu, słaby (falisty) wir polarny może przynieść bardzo dynamiczną pogodę. Znacznie trudniej jest jej zatrzymać zimne powietrze, które może teraz uciekać z regionów polarnych do Stanów Zjednoczonych i/lub Europy. Zdjęcie autorstwa NOAA.
Na następnym obrazku poniżej mamy wir polarny na znacznie niższej wysokości, około 5 km. Im bliżej ziemi się zbliżamy, tym bardziej zdeformowany jest wir polarny, ponieważ musi wchodzić w interakcje z górami i ogólnym terenem, a także z silnymi systemami pogodowymi.
Bądź świadomy zimnych „ramion” odchodzących z wiru polarnego. Przynoszą chłodniejsze powietrze i opady śniegu na średnie szerokości geograficzne. Ramiona te pakują dużo energii i mogą tworzyć silne zimowe burze, jak na przykład Nor’easters w Stanach Zjednoczonych lub bardzo silne wichury na północnym Atlantyku.
Ale dlaczego (i jak) wir polarny powstaje w każdej zimy?
Każdego roku, gdy zbliżamy się do jesieni, regiony polarne zaczynają otrzymywać znacznie mniej światła słonecznego. W ten sposób chłodzenie zaczyna się nad biegunem północnym. Jednak wraz ze spadkiem temperatury polarnej, atmosfera dalej na południe jest nadal stosunkowo ciepła, ponieważ nadal otrzymuje energię ze Słońca.
Na poniższym obrazku można zobaczyć przesilenie zimowe, kiedy regiony polarne otrzymują niewielką lub zerową energię słoneczną w porównaniu z regionami położonymi dalej na południe.
Zatem wraz ze wzrostem różnicy temperatur w kierunku południowym oznacza to również zmiany ciśnienia. Duża cyrkulacja niskiego ciśnienia (cykloniczna) zaczyna się rozwijać na półkuli północnej od warstw powierzchniowych, daleko w głąb stratosfery. Jest to znane jako wir polarny.
Wir polarny i jego wpływ na pogodę przy ziemi
Podczas gdy stratosferyczny wir polarny wiruje wysoko ponad naszą pogodą, nadal jest bezpośrednio połączony z niższymi poziomami i może kształtować naszą codzienną pogodę na wiele sposobów, napędzając ją jako jedną dużą cyrkulację na całej półkuli.
Patrząc na wir polarny w stratosferze, zwykle używamy poziomu 10mb. To około 28-32 km (17-20 mil) wysokości. Uważa się, że ta warstwa znajduje się w środkowej stratosferze i zapewnia bardzo dobrą reprezentację ogólnej siły wiru polarnego stratosfery i jego połączenia w dół.
Siłę wiru polarnego najczęściej mierzy się siłą wiatrów, które on wytwarza. Zwykle odbywa się to poprzez pomiar prędkości wiatru w strefie (z zachodu na wschód) wokół koła podbiegunowego (60°N szerokości geograficznej).
Wir polarny nie ukazuje oznak osłabienia
Na poniższym obrazku mamy sezonową średnią strefową prędkość wiatru dla wiru polarnego na poziomie 10mb. Czarna linia to średnia długoterminowa. Ubiegłoroczny sezon win to linia czerwona, a linia niebieska to obecny sezon zimowy 2021/22. Żółty obszar pokazuje dzienne historyczne minimalne/maksymalne prędkości wiatru. Obraz z weatheriscool.com
Jest oczywiste, że w tym sezonie wir polarny ma niemal stały wzrost mocy. Wahał się w górę/w dół, ale utrzymywał stały trend wzrostowy. Patrząc na czarną „średnią” linię, wir polarny zazwyczaj rozpoczyna sezonowe osłabienie w połowie stycznia.
Wir polarny silniejszy niż przeciętnie
Poniżej mamy rozszerzoną prognozę zespołową dla wiatrów 10mb. Pokazuje, że wir polarny jest obecnie silniejszy niż przeciętnie. Prognoza utrzymuje ją na bardzo mocnym poziomie, osiągając niespotykanie wysoką moc jak na tę porę roku.
Patrząc na anomalie ciśnienia nad regionami polarnymi w ciągu ostatnich trzech miesięcy, możemy zauważyć ciekawą progresję. Kolejny obraz poniżej pokazuje anomalie ciśnienia od powierzchni do górnej stratosfery.
Pod koniec listopada można zaobserwować silne nagromadzenie niskiego ciśnienia w stratosferze. Był to silny wir polarny, który na początku grudnia łatwo łączył się z powierzchnią. Jednak w grudniu nad kołem podbiegunowym pojawiły się silne anomalie wysokiego ciśnienia, które cofnęły się w kierunku stratosfery, „odłączając” górny i dolny wir polarny.
Pod koniec stycznia możemy zaobserwować silne nagromadzenie anomalii niskiego ciśnienia w stratosferze. Odpowiada to dużej mocy i cyrkulacji stratosferycznego wiru polarnego. Obecnie nie jest w pełni połączony na poziomie półkuli, ale ma bardziej lokalne połączenie.
Wir polarny w dobrej kondycji
Patrząc na obecny rozwój wiru polarnego, widzimy, że wir jest w dobrej kondycji. Ma lekko owalny kształt, ale silne i stabilne pole wiatru. Na północnym Pacyfiku i w Azji Wschodniej znajduje się półtrwały obszar wysokiego ciśnienia, który napiera na niego, tworząc jego owalny kształt.
Patrząc na profil temperatury na poziomie 50 mb (19 km), widzimy jego zimny rdzeń nad regionami Arktyki i Grenlandii. Ta wysokość jest uważana za niższą stratosferę i jest bardziej powiązana z cyrkulacją pogody na niższych poziomach.
Poniżej mamy strefową średnią (średnią) temperaturę dla tego poziomu 50 mb nad kołem polarnym z NASA. Widać równomierne ochłodzenie, utrzymujące się w silnym tempie w ostatnich tygodniach. Z prognozy (linia pomarańczowa) wynika, że temperatury na tym poziomie osiągną rekordowo niskie wartości w ciągu najbliższych kilku dni.
Wir polarny o około 20 stopni zimniejszy niż normalnie
Najnowsza analiza temperatury poniżej pokazuje anomalie temperatury na półkuli północnej na poziomie 50 mb w dolnej stratosferze. Widzimy, że wir polarny jest w rzeczywistości o około 20 stopni zimniejszy niż normalnie. To są dość poważne anomalie.
Górny i dolny wir polarny to wciąż tylko jeden duży obszar cyrkulacji. Kiedy więc stratosferyczny wir polarny staje się szybszy i zimniejszy, zwykle oznacza to, że jego moc i wpływ rosną. To również zwiększa szansę na przejęcie wzorców pogodowych.
Profil anomalii ciśnienia pionowego ukazuje połączenie już na swoim miejscu. Możemy zaobserwować anomalie niskiego ciśnienia w stratosferze rozciągające się od stratosfery do niższych poziomów. Obserwuje się bezpośrednie połączenie na długości od -60 do -90, dokładnie tam, gdzie znajduje się system niżowy nad wschodnią Kanadą.
Możemy to ładnie zobaczyć, jeśli spojrzymy na najnowszą 5-dniową prognozę anomalii ciśnienia na półkuli północnej. Zwróć uwagę na duży obszar niższego ciśnienia i silną cyrkulację w niebieskim owalu. Jest to połączony rdzeń wiru polarnego, również napędzany pomocą ze stratosfery.
Jednocześnie na wschodnim Pacyfiku i na północnym Atlantyku dominuje obszar wyżowy. To pozostawia otwartą lukę nad wschodnimi Stanami Zjednoczonymi, aby zimne powietrze mogło być transportowane z północy.
Duże spływy chłodu do Ameryki Północnej
Jest to specjalny wzór cyrkulacji polarnego dolnego poziomu. Ponieważ cyrkulacja w rdzeniu jest silniejsze, może również wysyłać więcej zimnego powietrza i przez dłuższy czas do Stanów Zjednoczonych. Zgodnie z poniższą prognozą widzimy, że w ciągu najbliższych kilku dni nowa fala zimna rozprzestrzeni się na wschodnie i południowe Stany Zjednoczone.
Przyglądając się bliżej Ameryce Północnej, najzimniejsze powietrze przepływa przez środkowy zachód do północno-wschodnich Stanów Zjednoczonych. Oderwanie się zimnego powietrza rozprzestrzeni się częściowo na południowe Stany Zjednoczone. Cieplejsza niż zwykle pogoda na chwilę przeniesie się na zachód do stanów centralnych.
Z ZIMNEGO DO JESZCZE ZIMNIEJSZEGO
Pod koniec przyszłego tygodnia możemy zobaczyć, jak wir polarny jest napierany z Północnego Pacyfiku. Zwiększy prędkość wiatru w strefie przypływu wiru polarnego, ale jego rdzeń nie będzie się zbytnio ruszał. Pozostaje dobrze zorganizowany i silniejszy niż zwykle o tej porze roku.
Patrząc na niższe poziomy stratosfery na poziomie 50mb, rdzeń pozostaje silny. Widzimy napór z Północnego Pacyfiku. Ale niezwykle mocny i zimny rdzeń zachowuje położenie i połączenie w dół.
Patrząc ponownie na analizę NASA dla półkuli północnej, mamy teraz minimalne temperatury na poziomie 50 mb. Widzimy ciągłe ochłodzenie, prognozowane na osiągnięcie najzimniejszych temperatur o tej porze roku w ciągu ostatnich 4 dekad.
Analiza NASA dla prędkości wiatru na poziomie 50mb (19km) pokazuje rosnące prędkości wiatru w wirze polarnym na tym poziomie. Wzmacnianie postępuje wraz z niższymi temperaturami, tworząc jeden z najsilniejszych wirów polarnych w ciągu ostatnich 40 lat.
Większych zmian nie widać w prognozach na kolejne tygodnie
Przechodząc do połowy lutego i tygodnia walentynek, wzorce ciśnienia nie zmienią się zbytnio. System niskiego ciśnienia w północnej Kanadzie ponownie zacznie się zmieniać, ściągając kolejną falę chłodniejszego powietrza do wschodnich Stanów Zjednoczonych. Jest to ten sam główny system, który jest połączony z rdzeniem stratosferycznego wiru polarnego.
Prognoza temperatury na ten okres wskazuje na aktywny transport chłodów w dół do wschodnich i południowych Stanów Zjednoczonych. Cieplejsze niż zwykle powietrze powraca do zachodnich Stanów Zjednoczonych, ponieważ wyższe ciśnienie rozszerza się z Północnego Pacyfiku.
Stany Zjednoczone podzielone
Chłodniejsze masy powietrza będą się gromadzić i rozprzestrzeniać z północnej Kanady bezpośrednio do większości środkowych i wschodnich Stanów Zjednoczonych. Poniżej znajduje się prognoza pogody dotycząca anomalii temperatury na walentynki, pokazująca jeden z prawdopodobnych scenariuszy pogodowych z zimnem na większości środkowych i wschodnich Stanów Zjednoczonych.
OFICJALNA PERSPEKTYWA POGODY NOAA 8-14 DNI DLA USA
To wszystko jest dobrze uchwycone poniżej w oficjalnej prognozie NOAA/CPC na 8-14 dni dla Stanów Zjednoczonych. Niższe temperatury będą panować na większości wschodniej części kraju. Na zachodzie, pod wpływem wysokiego ciśnienia z Północnego Pacyfiku, w tym okresie panować będą cieplejsze niż normalnie temperatury.
Patrząc na oficjalną prognozę opadów NOAA, mamy więcej opadów niż normalnie w części północnych Stanów Zjednoczonych i doliny Ohio. Oczekuje się mniejszych opadów w stabilnym powietrzu na zachodzie i w zasięgu suchszej masy powietrza w państwach Zatoki Perskiej.
Wir polarny i zimowa pogoda
Poniżej mamy prognozę prędkości wiatru dla atmosfery do około 50k/31mi wysokości. Widzimy silne prędkości wiatru w stratosferze (od 100mb do poziomu 1mb). W ciągu najbliższych 2 tygodni nic nie wskazuje na spowolnienie wiru polarnego w stratosferze.
Patrząc na tę samą grafikę, ale na anomalie. To pokazuje nam, gdzie prędkość wiatru jest słabsza/silniejsza niż normalnie. Widzimy przerażający obraz w stratosferze. Według prognoz na koniec lutego wir polarny jest znacznie silniejszy niż normalnie. Będzie to miało również wpływ na sezon wiosenny.
Na następnej grafice poniżej mamy anomalie ciśnienia w atmosferze pokazane w czasie na półkuli północnej. Wyższe liczby (kolory niebieskie) oznaczają niskie ciśnienie i silniejszą siłę wiru polarnego.
Zauważ, że w prognozie część wiru polarnego przechodzi w „nadbieg”, osiągając wartość wskaźnika +4, który jest niezwykle silny jak na tę porę roku lub jakąkolwiek część roku. Próbę pełnego połączenia na niższe poziomy widzimy dopiero w połowie lutego.
Wir polarny rekordowo silny
Przechodząc do drugiej połowy lutego widzimy, że wir polarny odzyska swój niemal idealny okrągły kształt. To mówi nam dwie rzeczy. Po pierwsze, jego siła wzrosła, a wpływ zewnętrzny jest słaby. Zasadniczo oznacza to, że wir polarny może się swobodnie obracać.
W tym czasie dolny wir polarny stratosfery ulegnie ponownemu wydłużeniu, sięgając z powrotem do Ameryki Północnej. Poziom na obrazie to 50mb. Powierzchniowy obszar wysokiego ciśnienia na Północnym Pacyfiku wciska się w wir na niższych poziomach, wydłużając jego kształt, podczas gdy rdzeń pozostaje bardzo silny.
Profil anomalii ciśnienia pionowego ujawnia połączenie rdzenia pozostające na obszarze północnej Kanady. Poniżej obserwowane jest bezpośrednie połączenie na długości od -60 do -90, dokładnie tam, gdzie znajduje się system niżowy nad wschodnią Kanadą.
To połączenie było regularną funkcją w ostatnich tygodniach, pomagając sprowadzić mroźną zimę do wschodnich Stanów Zjednoczonych. Silny polarny rdzeń wirowy nad północną/wschodnią Kanadą wypompowuje zimniejsze powietrze w przepływie północnym.
Przepływ z północy do wschodniej części USA
Patrząc na wzorce niższego ciśnienia, grzbiet nad zachodnimi Stanami Zjednoczonymi i Alaską pozostanie, pomagając ustabilizować północny przepływ zimowy do wschodnich części Ameryki Północnej. Strefa niskiego ciśnienia ustabilizuje się dalej nad północną Kanadą/Grenlandią, zasilana również przez wir polarny w nadbiegu.
Ze względu na układ niżowy nad obszarem Grenlandii stabilną cechą będzie również strefa wysokiego ciśnienia na Północnym Atlantyku. Pomoże to wprowadzić łagodniejsze warunki zimowe do środkowej i południowej Europy oraz niespokojną zimową pogodę w regionach północnych.
Interesujące prognozy na kolejne tygodnie
Poniższa prognoza anomalii ciśnienia na poziomie morza pokazuje dokładnie, jak wygląda przejęcie wiru polarnego. Gdy kręci się na wyższych poziomach, w końcu przejmuje niższe partie atmosfery. Tworząc strefę cyrkulacji niskiego ciśnienia nad kołem podbiegunowym, coraz trudniej będzie wydostać zimniejsze powietrze z regionów polarnych pod koniec sezonu zimowego.
Patrząc na anomalie temperaturowe w tym okresie, nadal mamy aktywny transport zimnego powietrza z Kanady do wschodnich części Stanów Zjednoczonych. Jeśli wir polarny wzrośnie do prognozowanych poziomów, w końcu zacznie blokować te regularne wybuchy zimnego powietrza we wschodnich Stanach Zjednoczonych.
Patrząc na anomalie temperatury powierzchni, przebieg pogody w tym okresie wygląda podobnie do końca stycznia, z kolejną rundą chłodniejszego powietrza napływającego z północy. Rozprzestrzenia się ze Środkowego Zachodu na środkowe i południowe Stany Zjednoczone i przesuwa się na wschód. Poniżej znajduje się prognoza zespołowa, przedstawiająca prawdopodobny scenariusz pogodowy.
Prognoza opadów śniegu na cały nadchodzący okres dwóch tygodni pokazuje opady śniegu w większości wschodnich Stanów Zjednoczonych, a także w południowo-środkowych stanach. To tylko jednorazowa prognoza modelowa, ale pokazuje ona, jak stabilny transport zimnego powietrza umożliwia rozciągnięcie opadów śniegu daleko na południe, gdy jest jeszcze aktywny.
Pomimo silnego wiru polarnego, duże opady śniegu w Stanach Zjednoczonych
To dość niezwykłe, jak pomimo silnego stratosferycznego wiru polarnego, wzorce pogodowe niższych poziomów są w stanie zareagować na to i wykorzystać tę moc do przyspieszenia chłodniejszego zimowego transportu powietrza do Stanów Zjednoczonych.
Obecna analiza pokrywy śnieżnej w Stanach Zjednoczonych pokazuje dość rozległą pokrywę śnieżną. Najbardziej imponujące jest rozszerzenie śniegu w dół do południowo-środkowych stanów, sięgające od doliny Ohio w dół przez Oklahomę i Teksas.
Jednak wszystko wydaje się stabilizować w miarę zbliżania się do końca miesiąca. Luty jest ostatnim miesiącem zimy, a pierwsze oznaki wskazują, że zimowa pogoda może również zakończyć się wraz z sezonem meteorologicznym.
ZIMA SIĘ KOŃCZY
Sezony meteorologiczne obejmują 3 miesiące, podzielone na okresy w oparciu o cykl temperatur. Tak więc zima obejmuje 3 najzimniejsze miesiące, grudzień-styczeń-luty, a lato obejmuje 3 najcieplejsze miesiące, czerwiec-lip-sierpień.
W międzyczasie mamy sezony przejściowe wiosny i jesieni. Wiosenny sezon meteorologiczny obejmuje okres marzec-kwiecień-maj. Tak więc wraz z marcem oficjalnie rozpocznie się meteorologiczna wiosna. Ale co w prawdziwym świecie?
Wir polarny w kolejnych miesiącach zacznie tracić na znaczeniu
Najnowsza prognoza dotycząca rozszerzonego zakresu z ECMWF została opublikowana w czwartek, więc możemy przyjrzeć się niektórym trendom z marca. Najpierw musimy spojrzeć na stan wiru polarnego. Poniżej znajduje się prognoza dla stratosferycznego wiru polarnego, który pokazuje cieplejsze anomalie nad regionami polarnymi na początku marca.
Pokazuje to wyraźny znak osłabienia pod względem temperatury, gdy światło słoneczne powraca do regionów polarnych, zwiększając temperatury w stratosferze.
Spadek intensywności wiru polarnego prawdopodobnie na początku marca
Poniższa prognoza wiatru polarnego o rozszerzonym zasięgu pokazuje bardziej stopniowy spadek mocy w marcu. Jest to typowe sezonowe osłabienie wiru polarnego, z niewielkimi oznakami przedwczesnego załamania. Rozpiętość prognoz sezonowych jest nadal wysoka, więc w kolejnych aktualizacjach zobaczymy korekty.
Odpowiedni wzór niższego ciśnienia na początku marca pokazuje wyższe ciśnienie utrzymujące się nad Północnym Pacyfikiem. Nad północną i zachodnią Kanadą utrzymuje się szeroka strefa niskiego ciśnienia, sięgająca północno-zachodnich Stanów Zjednoczonych. Niż obejmuje również Północny Atlantyk, budując wysokie ciśnienie nad Europą.
Prognoza temperatury dla Ameryki Północnej pokazuje niższe temperatury panujące na większości środkowych i wschodnich Stanów Zjednoczonych. Obszar niskiego ciśnienia na zachodzie zwykle oznacza ciepły południowy przepływ do wschodniej części Stanów Zjednoczonych, jak widać w prognozie ECMWF poniżej.
Pod koniec miesiąca zaczynamy dostrzegać, że obszar niskiego ciśnienia zamyka się nad wschodnią Kanadą i Grenlandią. To kontynuacja wzorca z początku miesiąca. utrzymuje wyższe ciśnienie w południowych i wschodnich Stanach Zjednoczonych. Taki wzór może powstać, gdy silny wir polarny w stratosferze przejmie dolną cyrkulację polarną.
Nieuchronnie zbliżamy się ku wiośnie
Trendy temperaturowe w tym okresie wskazują na kontynuację cieplejszych anomalii w większości środkowych i wschodnich Stanów Zjednoczonych. Jednak ten wzorzec nadal pozwala na sporadyczne spływy zimnego powietrza z północy, ale nie w takim stopniu, jaki byłby widoczny w prognozowanej średniej w tym zakresie.
Pod koniec marca światło słoneczne staje się silniejsze nad biegunem północnym, dodatkowo zwiększając temperaturę w stratosferze. Oznacza to, że wir polarny słabnie, ponieważ zmniejsza się różnica temperatur z południem. Wier polarny przesuwa się do sektora syberyjskiego, ponieważ w regionach polarnych pojawiają się cieplejsze niż normalnie temperatury.
Dopiero okaże się, jak wir polarny zwalnia w tym sezonie. Ale może mieć ogromny wpływ na rozwój pogody w okresie wiosennym.
Poniżej przedstawiamy najnowszą prognozę ciśnienia sezonowego od EMCWF. Pokazuje anomalie ciśnienia powierzchniowego w sezonie marzec-kwiecień-maj. Widzimy silne anomalie niskiego ciśnienia nad regionami polarnymi. Oznacza to silną cyrkulację polarną, prawdopodobnie napędzaną przez niezwykle silny wir polarny, który obecnie się rozwija.
Źródło tekstu: severe-weather.eu, opracowanie Andrej Flis, tłumaczenie na j. polski Fani Pogody