Linia flanking line to obszar cumulus congestus lub małego cumulonimbusa, który oznacza obszar rozległych prądów wstępujących na skraju silnych burz. Te flankujące linie zwykle występują w pobliżu burz z piorunami superkomórek lub dużych burz z wieloma komórkami.
Linia flankująca często ma wygląd schodów, gdzie najwyższe komórki są połączone z głównym cumulonimbusem. Podstawy chmur tworzących linię flankującą są scalone. Obszar frontu zwykle nie ma opadów. Na zdjęciu możliwe jest wykrycie opadów w tle tuż nad horyzontem pod chmurą główną.
Linia boczna jest generowana przez downburst, który tworzy klin zimnego powietrza pod cieplejszą masą powietrza przed burzą. To ciepłe powietrze jest wypychane w górę i generuje chmury cumuliform, kiedy kolumna powietrza staje się nasycona. Te chmury zasilające połączą się z głównym cumulonimbusem i zregenerują burzę. Te nowe chmur znajdują się, na półkuli północnej, na zachodzie lub południowym zachodzie od głównej chmury. Burze superkomórkowe można śledzić na radarze burz i opadów.
Tworzący się flanking line w południowo zachodniej części burzy superkomórkowej
Należy podkreślić, że flanking line dobudowuje się do najbardziej aktywnej części superkomórki burzowej, zwykle na południe lub południowy zachód od niej. Najbardziej rozbudowane chmury Cumulus znajdują się zazwyczaj najbliżej superkomórki i z upływem czasu zostają przez nią wchłonięte. Im dalej od głównej komórki burzowej, tym chmury Cumulus są coraz mniejsze. Flanking line to linia oznaczająca miejsce, w którym na ogół występuję chłodny pseudofront atmosferyczny towarzyszący superkomórce burzowej.
Ponieważ te updrafty nie pochodzą z ziemi, uniesiony poziom kondensacji będzie wyższy niż konwekcyjny poziom kondensacji związany z głównym cumulonimbusem. Podstawa chmur linii flankującej jest wyższa niż podstawa chmury głównej. Kiedy różnica między tymi dwoma poziomami wzrasta, wskazuje to, że downburst stał się silniejszy, a tym samym, że wzrosła dotkliwość burzy.